Wydawca:

Kagra

Stanley Booth uzyskał w październiku 1969 pisemną zgodę Rolling Stonesów na pisanie ich biografii, oraz zapewnienie o współpracy. Fascynacja ''złych chłopców'' dekadenckimi tematami wyglądała wtedy na pakt z diabłem: w lipcu zmarł Brian Jones - ten blondyn z diabolicznym uśmieszkiem utonął, czy też, może został utopiony, w swoim basenie. W grudniu, trzy miesiące po Love-In w Woodstock, piąte amerykańskie tournee Rolling Stonesów którym towarzyszył autor zakończyło się morderstwem w Altamont.

Stanley Booth opisał swoje przeżycia, ekscesy i przygody ze Stonesami w formie epopei, składając jednocześnie hołd pionierskim czasom rockowych legend, w tej opowieści są artyści, komedianci, pijacy - jest też taniec z diabłem, agresja, rozpusta i poezja.

Stanley Booth mieszka w Memphis, USA. Praca nad tą jedyną autoryzowaną biografią Rolling Stonesów zajęła mu 15 lat.

''Najlepsza książka o rocku i latach sześćdziesiątych''
- Playboy

''Słabość Stanleya Bootha do grupy nie powstrzymała go przed pisaniem od podszewki o świecie Stonesów w latach 60-tych. Jest to jedyna książka o Stonesach, którą mogę polecić zarówno zwykłemu czytelnikowi jak i zagorzałemu fanowi. Tak jeden jak i drugi znajdą objawienie na każdej stronie''.
- Robert Palmer, The New York Times Book Review

''Jeśli nigdy wcześniej nie kupiłeś książki o rock and rollu, nie przejmuj się - to jest ta na którą czekałeś''.
- Playboy

''Jak dotąd najlepsza książka o latach 60.''.
- Harold Brodkey

''Jedyne prawdziwe arcydzieło rock'n'rollowego pisarstwa''.
- Peter Guralnick, autor Last Train to Memphis

Sebastian Mazepus
e-mail: zeuspab@interia.pl

Genialnie napisana książka o dinozaurach światowej muzyki rockowej. świetnie się ją czyta. Można dowiedzieć się z niej rzeczy szokujących, a jednocześnie ciekawych dotyczących zespołu. Ukazane są kulisy koncertów i napięcia w zespole. Po prostu extra. Gorąco polecam. Ocena: 5

''Skomentowanie tej książki przez Keitha Richardsa słowami: „Książka Stanley Bootha jest je­dyną, po przeczytaniu której mogę powiedzieć; Taa, tak to byto.'' Po­winno wystarczyć za pełną jej rekomendację. Keith Richards przeżył swoje i wie co mówi. Pra­ca nad tą książką, zajęła amery­kańskiemu autorowi 15 lat, od momentu gdy w październiku 1969 r. uzyskał od wszystkich członków zespołu pi­semne pełnomocnictwo dla swych działań.
Już po przeczytaniu kilku stron odnosi się wraże­nie bycia częścią tej „operacji'' kronikarskiej. Booth, pokonując nierzadko kaskady przeszkód, dociera do kolejnych celów, uchylając rąbka tajemnicy czy też nierzadko „pieprznej'' ciekawostki. Interesujące są rozmowy z rodzicami, krewnymi muzyków pokazujące „przedstonesowe''oblicza późniejszych herosów roc­ka. Brian Jones np., zanim oczarował go bez reszty Elmore James, bez przerwy słuchał Modern Jazz Quartet i Stana Kentona, wprawiając tym rodziców w prawdziwe szaleństwo.
Keith Richards z bólem wspomina szkolne lata w Technical School: „Nie potrafię nawet porządnie od­mierzyć cala, a oni zmuszali mnie do wiercenia dziur, czy czegoś takiego, z dokładnością do tysięcznych cala''. Początek swej obecności w Stonesach. Bill Wyman komentuje słowami: „Nie chcieli mnie, chcieli mój wzmac­niacz''. Wyman, starszy od reszty o kilka lat był wtedy jedynym, mającym stałe dochody i nie palił się specjal­nie do przyłączenia do tego dość podejrzanego towa­rzystwa (...wyprawiali takie rzeczy, że czasem batem się tam iść. Nieraz myślałem, że całkiem oszaleli''). Mamy też dokładnie opisane okoliczności poznania się Jag-gera i Jonesa a także pierwsze kroki stawiane w słyn­nym Marquee Club pod okiem Alexisa Kornera.
Niezwykle interesujące są kulisy działalności Sto­nesów z przełomu lat 60. i 70., szczególnie te, z po­bytów w USA. Z jednej strony Stonesami próbują się podpierać ruchy hippiesowsko-pacyfistyczne i mamy tu pełny tekst manifestu rozprowadzanego podczas koncertu w Oakland (The Rolling Stones to obraz przy­szłości! Lyndon Johnson - Młodzież Kalifornii pragnie twojej klęski. Rolling Stones - Młodzież Kalifornii słyszy wasze przesłanie! Niech żyje rewolucja!!!''). Z drugiej zaś strony polityka była Stonesom całkowicie odległa. Zdecydowanie bliżej im było do życia kreślonego słyn­nym hasłem „Sex, drugs and rock'n'roll''. Opis orgietkowych kulis koncertu w Madison Square Garden z udziałem także Janis Joplin, Tiny Turner, Marianny Faithfull, Jimmiego Hendrixa nie jest jedynym tego, wyrazistym przykładem.
Książka ilustrowana jest kilkudziesięcioma fotogra­fiami Marka A.Karewicza z czasów pierwszego, pol­skiego koncertu the Rolling Stones w 1967 r. Szkoda jednak, że nie najlepszy papier osłabia ich siłę prze­kazu. W żadnym przypadku jednak nie na tyle abym nie mógł podpisać się pod słowami recenzenta „Play-boy'a'': „Jeśli nigdy wcześniej nie kupiłeś książki o rock and rollu, nie przejmuj się - to jest ta na którą czekałeś''.''

Andrzej Matysik